شرمنده میشم که منو دنبال می‌کنید هنوز، و من اینجا نوشتنم نمیاد.
Six feet under scream
But no one seems to hear a thing
نظرات (۱۲)
آرزو ﴿ッ﴾
- شنبه ۲۸ اسفند ۹۵
- ۲۳:۵۲
آقا الآن اینو خودت تو عنوان گفتی، یعنی دیگه نگیم؟ :)
دشمنت شرمنده بابا!
فقط یه‌چیزی! یعنی جای دیگه، نوشتنت میاد؟( چقدر من فضولم)
قصدم این نبود کلا. عنوان نداشتم. ولی خب از تبریک و این چیزام خوشم نمیاد زیاد. بی معنیه
ریتالین :)
- شنبه ۲۸ اسفند ۹۵
- ۲۳:۵۹
مهم کیفیته که من الان دیدم چقدر عالی هستن نوشته های اینجا .
باید بعدا سر صبر کل آرشیو رو بخونم .
لطف شماست
Mr. Moradi
- يكشنبه ۲۹ اسفند ۹۵
- ۰۰:۲۶
الان خوندم از تبریک و اینا خوشتون نمیاد :دی براتون آرزومندم که تعطیلاتِ تعطیلی داشته باشین :)))
نه بابا حالا اونطوریام نیس:)) آخرش فامیل دهن آدمو صاف میکنن که. عادت کردیم دیگه :))
واقعا مرسی شماهم همینطور :| (تعطیلات تعطیل o-O)
• عالمه •
- يكشنبه ۲۹ اسفند ۹۵
- ۱۳:۴۳
کامنت "رگ ها" خیلی خوب بود :دی
این حرفا چیه آخه. هرموقع برگشتی ما هستیم خدمتت.
ممنونم رفیق :)
بلاگر آرام
- دوشنبه ۳۰ اسفند ۹۵
- ۱۹:۴۵
خیلی ام عالی همینجوری تا ۱۶تیر ننویس:)))
سال نو هم مبارکت باد
سال نو هم مبارکت باد
:)
ممنونم
اوست نشسته در نظر
من به کجا نظر کنم؟
اوست گرفته شهر دل
من به کجا سفر کنم...
من به کجا نظر کنم؟
اوست گرفته شهر دل
من به کجا سفر کنم...
آخرين مطالب
آرشيو مطالب
- آبان ۱۳۹۸ ( ۱ )
- مهر ۱۳۹۷ ( ۱ )
- تیر ۱۳۹۷ ( ۱ )
- خرداد ۱۳۹۷ ( ۲ )
- فروردين ۱۳۹۷ ( ۱ )
- دی ۱۳۹۶ ( ۱ )
- آذر ۱۳۹۶ ( ۱ )
- آبان ۱۳۹۶ ( ۲ )
- مرداد ۱۳۹۶ ( ۲ )
- ارديبهشت ۱۳۹۶ ( ۲ )
- فروردين ۱۳۹۶ ( ۲ )
- اسفند ۱۳۹۵ ( ۱ )
- آذر ۱۳۹۵ ( ۱ )
- آبان ۱۳۹۵ ( ۳ )
- مهر ۱۳۹۵ ( ۵ )
- شهریور ۱۳۹۵ ( ۶ )
- مرداد ۱۳۹۵ ( ۳ )
- فروردين ۱۳۹۵ ( ۶ )
- اسفند ۱۳۹۴ ( ۷ )
- بهمن ۱۳۹۴ ( ۵ )
کلمات کليدي
پيوندها
پيوندهاي روزانه
- شما صدای من را از بزرگترین سرکوب قرن ۲۱ میشنوید
- وقتی سارا شاهکار می آفریند
- 23
- 4 آذر
- این صفحهی لعنتی
- Father and daughters
- چی گفتی؟ حریم خصوصی؟
- اگر واقعا میخواهید وبلاگ بنویسید
- Probably the person who knows me the most
- یکم عکس ببینیم
- Take it from me
- عقل و عشق
- اینستائرهای مسخره
- It was the most selfish I've ever been
- 60
- فمینیست های مسقره
- so fucking me
- در رودخانه دردهایش سنگ نینداز
- اوتیسم و زندگیهای همیشه متحول شده
- نُنَکِّسهُ